Πήραμε έγκριση από τη διευθυντριάρα μας, πήραμε υπογραφές από τους (μέσα σε όλα) γονείς και voilà! Τα ζώα στην τάξη, σχεδόν για μία εβδομάδα, σε διαφορετικές μέρες. Τα παιδιά κατενθουσιασμένα! Να μιλήσουμε γενικά για όλα τα ζώα, ξηράς, νερού, αέρος. Να μιλήσουμε για τις ανάγκες τους. Να μιλήσουμε για τις διαφορές και τις ομοιότητές τους μ΄ εμάς. Να μιλήσουμε για την αξία της ελευθερίας ενός ζώου. Προτζέκτορας, φωτογραφίες, βίντεο, κακοποιήσεις, σκλαβιά, εγκατάλειψη, αφοσίωση, εθελοντισμός, φύση, πλανήτης, κλπ.

Κι έρχεται η μέρα των τετράποδων φίλων μας στην τάξη… Είχαμε ήδη αναλύσει με τα παιδιά για το πώς θα συμπεριφέρονται μπροστά στα ζώα, να αποφεύγουμε φωνές, τσιρίδες και έντονες κινήσεις. Ηρεμία, τάξη και ασφάλεια για όλους! Με τον Ζόνκε το είχα ξανακάνει παλιότερα (τον είχα ορμηνέψει και από το σπίτι να είναι κύριος στα παιδιά), αλλά με τον Λάκη και τη Μαλού, όχι. Οπότε, είχα ενημερώσει τα παιδιά, ότι σε περίπτωση που δω – για οποιονδήποτε λόγο – τα ζώα να νιώθουν άβολα και ότι δεν μπορούν να διαχειριστούν την όλη κατάσταση, το μάθημα θα διακοπεί και τα ζώα θα επιστρέψουν στο σπίτι (ο Λάκης δεν πολυσυμφώνησε σε αυτό, αλλά οκ). Δε φοβόμουν για καμία επίθεση. Δε φοβόμουν για καμία δυσάρεστη εξέλιξη. Αν αμφέβαλα έστω και λίγο, δε θα το επιχειρούσα καν. Δεν ήθελα όμως να δημιουργηθούν αρνητικοί συσχετισμοί ούτε των ζώων προς τα παιδιά, ούτε των παιδιών προς τα ζώα.

Τα σκυλιά ήρθαν σε διαφορετικές μέρες στο σχολείο για τους εξής λόγους: α) να είναι όλη η προσοχή μου σε ένα ζώο κάθε φορά, να μη χάσω κάποιο σήμα ηρεμίας που θα μου στείλει, να ελέγχω απόλυτα την όλη κατάσταση, β) ήταν η πρώτη φορά του Λάκη και ήθελα να τον δουλέψω διαφορετικά από τον Ζόνκε, γ) να δούμε βασικές συμπεριφορές και λεπτομερείς διαφορές ενός σκύλου κοινωνικοποιημένου από κουτάβι και ενός σκύλου κοινωνικοποιημένου στα 7,5 του χρόνια.

Μιλήσαμε πολύ. Καταρρίψαμε μύθους. Όταν κουνάει η ουρά, δε σημαίνει πάντα χαρά. Σημαίνει και επίθεση ανάλογα την κίνηση και το ύψος της. Μεγαλόσωμο ζώο δε σημαίνει επιθετικό ζώο. Άγαρμπες κινήσεις λόγω βάρους μεγαλόσωμου ζώου δε σημαίνουν επιθετικότητα. Τα ενήλικα ζώα χωρίς προηγούμενη εκπαίδευση, μια χαρά εκπαιδεύονται. Τα ενήλικα ζώα με λάθος συμπεριφορές, μια χαρά εκπαιδεύονται. ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΣΟ ΧΡΟΝΟ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΔΙΑΘΕΣΕΙΣ. Η πλάτη του ζώου δεν είναι για να την καβαλικεύεις και τι σημαίνει αυτή η κίνηση για το ζώο. Και άλλα. Πολλά.

Σε αυτό που έδωσα ιδιαίτερη βάση είναι τα σήματα ηρεμίας του ζώου. ΠΑΝΤΑ το ζώο στέλνει σήματα ηρεμίας όταν νιώθει άβολα και είναι δική μας ευθύνη να τα αναγνωρίσουμε και να τα σεβαστούμε. Τους έδειξα τα σήματα αυτά στον προτζέκτορα, που είχαμε σε όλη τη διάρκεια του μαθήματος. Τους τα έδειξα και στον Ζόνκε (αυτός ο έρμος την πλήρωσε).Τον πίεσα ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΑ για να τα δουν στην πράξη. Κάποια από αυτά. Στον Ζόνκε δεν αρέσει να τον αγκαλιάζεις ολόκληρο σαν άνθρωπο. Θα έστελνε δυο βασικά σήματα ηρεμίας: το γλύψιμο της μύτης του και το χασμουρητό. Τον αγκάλιασα λοιπόν και όντως τα έκανε και τα δύο με τη σειρά που περίμενα (έπιασε το κήρυγμα στο σπίτι). Τα παιδιά ήταν ήδη ενημερωμένα και μόλις είδαν και τα δυο σήματα ηρεμίας, εντυπωσιάστηκαν και ενθουσιάστηκαν! Τον άφησα αμέσως κι εξήγησα στα παιδιά ότι ήδη έπρεπε να τον είχα αφήσει από το πρώτο σήμα ηρεμίας που μου έστειλε. Ήθελα να τον πιέσω λίγο παραπάνω και πήγα ξανά κοντά του δείχνοντας με το σώμα μου ότι έχω τη διάθεση να τον ξαναγκαλιάσω. Αυτός τότε, μου γύρισε την πλάτη και ξάπλωσε στο στρώμα του με όλο το σώμα του γυρισμένο στην αντίθετη πλευρά προς αυτή που ήμουν. Ισχυρό σήμα ηρεμίας για να τον αφήσω ήσυχο.

Εξήγησα, έδειξα, συζητήσαμε πολύ με τα παιδιά για τα σήματα ηρεμίας, γιατί πολλές επιθέσεις κατοικίδιων ζώων έρχονται μετά από μη σεβασμό στα σήματα ηρεμίας τους. Πολλές επιθέσεις και αδέσποτων ζώων έρχονται μετά από άγνοια των σημάτων ηρεμίας τους. Έτσι, δώσαμε και πολλά παραδείγματα πότε ένα αδέσποτο ζώο ή μια αγέλη μπορεί να μας επιτεθεί. Τι μπορεί να παρερμηνεύσουμε στη γλώσσα του σώματος των ζώων, τι μπορεί να παρερμηνεύσουν στη δική μας συμπεριφορά τα ζώα. Πώς επιτίθεται ένα αδέσποτο μόνο ζώο, πώς επιτίθεται μια αγέλη. Ποια είναι η ψυχολογία ενός μόνου ζώου, ποια είναι η ψυχολογία της αγέλης. Τι πρέπει να κάνουμε σε κάθε περίπτωση. Τι ΔΕΝ πρέπει να κάνουμε. Ποια είναι τα βήματα της κλιμάκωσης, να μάθουμε να τα αναγνωρίζουμε. Όσο είναι παιδιά, δε θα βγάζουν μόνα τους τα κατοικίδιά τους βόλτα σε μια χώρα με αδέσποτα. Πάντα με τη συνοδεία κάποιου ενήλικα. Είπαμε πολλά. Τονίσαμε άλλα τόσα. Επανάληψη ξανά και ξανά πώς αποφεύγουμε την επίθεση ζώου ή αγέλης. Να τυπωθεί όσο καλύτερα γίνεται στο μυαλό. Αρκετά ακούμε στις ειδήσεις.

Με τον Λάκη δουλέψαμε πώς πλησιάζουμε ένα ζώο που δε νιώθει άνετα μέσα σε πολύ κόσμο. Το πλησιάζουμε; Πώς; Το κοιτάμε στα μάτια; Απλώνουμε χέρι; Πώς χαϊδεύουμε; Μέχρι πού είναι τα όρια μας; Πώς μιλάμε σε ένα ζώο, τόνος φωνής. Δεν είναι λούτρινα για παιχνίδι, έχουν προσωπικότητα. Μιλάνε. Μπορεί να μη σε συμπαθήσουν. Δέξου το (ΔΕΞΟΥ ΤΟ ΛΕΜΕ και μην πιέζεις το ζώο. Δε θα φταίει αν σε αρπάξει! ). Σύγκριση συμπεριφοράς με τον Ζόνκε. Σύγκριση παρελθόντος με τον Ζόνκε. Ποιος φταίει για όλο αυτό; Ποιος φταίει για τα ανεκπαίδευτα ζώα; Ποιος φταίει για τα αδέσποτα;

Ο Λάκης ήρθε στο σχολείο μόνο μία μέρα. Ήταν αρκετή για πρώτη φορά σε σχολείο. Ο Ζόνκε ήρθε και τις υπόλοιπες. Κάθε φορά όμως στην κουβέντα μας έμπαινε και ο Λάκης. Ο 8χρονος ενήλικος επιθετικός σκύλος που γι΄ άλλους δε θα μπορούσε να εκπαιδευτεί ποτέ.

Κι ήρθε η μέρα της Μαλούουου… Η ίδια δεν έχω ιδέα από γάτες. Τις φοβάμαι κιόλας λίγο. Έχω όμως την ειδήμονα για αυτές! Τη συνάδελφο Άννα Κόνιαρη! Τα είπαμε, τα κανονίσαμε! Πήρε ολιγόωρη άδεια από το σχολείο της (να ΄ναι καλά ο διευθυντής της), έκανε το ημερήσιο πρόγραμμά της άνω-κάτω, έταξε στη Μαλού τον κόσμο όλο κι ήρθε στο δικό μας σχολείο. Άννα μου, σ΄ ευχαριστώ και δημοσίως γι΄αυτό! Ήταν η πρώτη φορά και για την Άννα και για την Μαλού! Κάθισα στην άκρη κι άκουγα. Να μάθω κι εγώ. Δεν ήξερα. Τα παιδιά άκουγαν, ήθελαν κι αυτά να πουν για τα δικά τους γατιά, χαμός! Μάθαμε για τις ανάγκες μιας γάτας, για τη γλώσσα του σώματος τους, για την μακρινή ιστορία τους σε αρχαιότερους πολιτισμούς, για το στενόχωρο παρελθόν της Μαλού και το βασιλικό παρόν της, για τη ζωή ενός εθελοντή, για τις ψυχικές (κι όχι μόνο) αντοχές του, κ.α. Τα παιδιά δεν ήθελαν να βγουν διάλειμμα…

Θα μπορούσα να γράψω δέκα σελίδες γι΄αυτή την εβδομάδα. Για τις μεθόδους, για τα ζώα, τα παιδιά, τα συναισθήματα… Έντονη εβδομάδα, πιεστική, αποδοτική. Κάτι προσπαθήσαμε να χτίσουμε όμως. Κάτι κάναμε. Οι διευθυντές, οι δάσκαλοι, οι γονείς…

Ναι, ο κόσμος μας απέχει πολύ από το αγγελικά πλασμένος, αλλά κοιτάξτε … πλάθεται!

Πηγή από τη σελίδα του facebook: Are you my human?